""ईच्छ्या""
फुटेर मनको भङ्गालो
म अतितमा गडेको छु
तिम्रा असङ्ख्य यादहरु
सप्तकोशी उर्लिरहेछन
मानसपटलमा
किन गार्हो भैरहेछ मन सम्हाल्न
यत्रतत्र सपनाका चोइटाहरु
सलाईका ठूटा जस्तै
मगजमा झिल्का उठिरहेछन
ग्रहण लागेझै मुहारको कान्ति हराईसक्यो
मनको शान्ति हराईसक्यो
तिमी अनवरत मेरो आत्मशक्तीको हत्या गरिरहेछौ
मेरो उदेश्य घाम छुने छैन
पहरामा गुराँस फुल्ने छैन
म सन्तुस्टिको गोदावरी फुल्न चाहन्छु
परेवा उड्न चाहन्छु मानसिक शान्तिको
गुलाबी भएर आँफैभित्र रहर झुम्न चाहन्छु
बिना ताप फलाम पगाल्ने सहास चाहिएन मलाई
केबल,
तिम्रो यादको दासत्व मुक्त भएर
स्वछन्द फुल्न चाहन्छु
निस्फिक्री उड्न चाहन्छु ।।
बिशेष , (१८/नोवेम्बेर/२००९)
(२०६६/मङ्सिर्/०३)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Good poem. Be careful in using correct spelling. I don't think you have spelled the word "asangkhya" correctly. However, it is a woderful wandering of one's emotion and feeling in an attempt to forget past love which is useless to remember if one cannot materialize it. Again very practical line of thought but yet with much poetic sensibility and overwhelming emotion and feeling that is good aspect of poetry especially. Bishes, I see good potential of being good poet in you. All the best, keep it on...
ReplyDeleteThank you very much sir,your words r making me adamant...further,i m trying to rectify the words though still imnot so good in using nepali unicodes,so it happened...
ReplyDeleteya i got it correct,thank you
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteराम्रो लाग्यो कविता । तर यति माथिल्लो स्तरको चेतनामाथि विश्लेषणगर्ने आँट चाहिँ भएन । माफ पाउँ । व्यक्तिगतरूपमा चाहिँ म तारिफ नगरी बस्न सकिन यो कविताको ।
ReplyDelete